Czas do świąt minął mi tak szybko, że w ogóle nie żałuję, że zaczęłam się cieszyć tym czasem już w listopadzie. W przeciwnym przypadku nie miałabym szansy nasycić się nim w dawce, która jest dla mnie terapeutyczna. Dom ozdobiony, plany na skromną Wigilię i świąteczny obiad mam, a dziecko wpadało po uszy w klimat i cieszy się tym wszystkim tak samo jak ja. Dziś jeszcze ostatnie pieczenie świątecznych ciastek z przyjaciółką, święta, a potem styczeń i odliczanie do wiosny.
Żyjemy w czasach dobrobytu. Nie chcę przez to powiedzieć, że to są łatwe czasy, ale trudno nie zgodzić się z tezą, że z globalnego punktu widzenia coraz większej ilości ludzi żyje się łatwiej. Oczywiście w skali mikro i lokalnej wygląda to różnie. Jednak nie o tym dziś chcę tu pisać, a prezentach. Jakiś czas temu pokazałam tu pomysły na prezenty materialne, jakie możecie kupić i podarować swoim bliskim pod choinkę. Starałam się wybrać produkty przydatne, ładne, dobrej jakości, możliwe lokalne, takie, które można zjeść, wypić, wykorzystać w kuchni czy w łazience – jak kosmetyki, ręczniki, wielorazowe maszynki do golenia. Jeżeli chcecie bardziej z bliska przyjrzeć się moim dotychczasowym propozycjom to odsyłam do tego wpisu. Tym razem wracam do Was z prezentami, które możecie przygotować własnoręcznie w swojej kuchni. To nadal prezenty w zasadzie materialne, bo można je złapać w rękę, dotknąć, ale dużo bardziej unikatowe. Właściwie niepowtarzalne, bo nawet, jeżeli ktoś da Waszym bliskim coś przygotowanego z tego samego przepisu to gwarantuję Wam, że będzie to coś innego, bo każdy gotuje nieco inaczej. Wkłada w to swoje serce i swoją energię i myślę, że stąd właśnie te różnice się biorą.
Wellington to bardzo popularne angielskie danie przyrządzane Święta Bożego Narodzenia. Choć wywodzi się z Wielkiej Brytanii, stało się popularne we wszystkich krajach anglosaskich, a z czasem na całym świecie. Po polsku słowo wellington oznacza kalosz, ale nazwa dania nie ma żadnego związku z obuwiem, ale pochodzi od nazwiska generała, zwycięscy bitwy pod Waterloo. W każdym razie tak podaje wikipedia. Tradycyjnie jest to danie na wskroś niewegańskie. Przyrządza się je bowiem z wołowiny. Niemniej bez trudu można je zweganizować i powiem Wam szczerze, że naprawdę warto. Wellington stał się już dawno jednym z moich ulubionych świątecznych potraw, nie tylko ze względu na fantastyczny smak i teksturę, która udaje się uzyskać dzięki starannie dobranym składnikom, ale dzięki temu, że jest odżywczy. Moja ulubiona wersja bazuje na zielonej soczewicy, pieczarkach i orzechach włoskich. Mam jednak taką teorię, że wszystko z zieloną soczewicą jest pyszne.
Już dawno wymyśliłam sobie przepis na ślimaczki drożdżowe z ciasteczkowym kremem Biscoff i wiedziałam, że chciałabym ja Wam zaserwować właśnie przez Gwiazdką. Jak to z takimi przepisami bywa, nie byłam pierwsza 😉 Pomysł jest jest dość popularny w blogosferze, ale dobrych przepisów z pomysłami na gwiazdkowe wypieki nigdy dość, więc mimo wszystko zdecydowałam, że pojawi się na blogu. Tym bardziej, że oparłam go na własnych recepturach i pomysłem. Do ciasta dodałam pomarańczową skórkę, aby było jeszcze bardziej świąteczne.
Z myślą, że chciałabym stworzyć na bloga świąteczny prezentownik nosiłam się przez kilka lat, ale nigdy, zwłaszcza w tym okresie roku, kiedy prezentowniki się tworzy, nie miałam na to wystarczająco dużo czasu. Nawet się nie spodziewacie, ile zaangażowania to wymaga.
Dawno temu przygotowałam prezentownik, ale od tego czasu zmieniło się bardzo dużo. Obecnie zupełnie nie czuję, abym mogła się utożsamić z jego treścią i propozycjami. Dlaczego? Nieustannie uczę się świata i rozwijam. Mój stosunek do rzeczy, do przedmiotów, do prezentów, do dawania i otrzymywania ewoluuje. Zmienia się moja świadomość ekologiczna i konsumencka. Zmieniają się potrzeby i priorytety. To wszystko doprowadziło do tego, że koniec końców na moim blogu prezentownik będzie miał, aż trzy części , bo w każdym chciałabym zawrzeć inne pomysły na prezenty, aby każdy, zgodnie ze swoimi przekonaniami i potrzebami, znalazł coś dla siebie, czym będzie mógł ucieszyć swoich bliskich. Pierwszy prezentownik będzie, więc najbardziej typowy, bo pokażę Wam moje pomysły na prezenty, które znajdziecie w sklepach. Prezenty, które możecie kupić, zapakować i włożyć pod choinkę, a potem przyglądać się, jak bliscy rozpakowują te prezenty i sprawiają im radość.
Mamy dopiero połowę listopada, a w moim domu już zapachniało Świętami, a dokładnie Wigilią, bo przygotowałam dziś zmodyfikowaną wersję wigilijnych łazanek z kapustą i grzybami. Zamiast po makaron sięgnęłam po gnocchi (kopytka) i efekt bardzo pozytywnie mnie zaskoczył. Kluseczki z takiej wersji są wyjątkowo apetyczne.
Sernik baskijski nie jest najstarszym sernikiem świata. To dzieło lat 90-tych, czyli z pokolenia Y. Ot, zwykły millennials. Skąd się wziął? Kolebką sernika baskijskiego jest miasto mieszczące się w Kraju Basków, San Sebastian. W latach 90. Santiago Rivera przejął od swoich rodziców, Eladio Rivery i Carmen Jiménez, bar La Viña i zaczął wypiekać sernik charakteryzujący się kremową konsystencją i przypalonym wierzchem. W miarę upływu lat sernik zdobył popularność na całym świecie – stał się znany do tego stopnia, że w 2021 New York Times okrzyknął sernik baskijki „smakiem roku”. To był chyba moment, kiedy sernik podbił blogosferę.
Matcha kojarzy mi się przede wszystkim ze sposobem na letnie latte. Kojarzy mi się z silnym lifestylowym trendem, który przyszedł do nas bardziej z Kalifornii niż z Japonii skąd macha oryginalnie pochodzi oraz z … @psychomama_julia, która rozprawia o świecie i rozkminia różne tematy popijając machę w ramach „matcha talk” na swoim instagramie. Jakiś czas temu dostałam właśnie od Julii paczkę matcha w jej internetowego sklepu. Oczywiście przede wszystkim ją piłam, ale nie tylko… Pomyślałam, że muszę spróbować jakiegoś przepisu z matcha. Sezon na koktajle i mrożone latte się skończył, więc pomyślałam, że pójdę w deser. Z racji, że w lodówce zalegał mi potężny zapas silken tofu, kupionego w dużej ilości na Allegro, pomyślałam, że spróbuję swoich sił w tiramisu. Matcha tiramisu.
Widząc moje tofurnikowe poczynania na story mojego instagrama, wiele osób pisało: „ooo! Tofurnik a’la sernik królewski”. No nie do końca! Po pierwsze tofurnik królewskipojawił się już na blogu przy okazji Wielkanocy 2015, bo drugie sam wygląd to jednak za mało. Choć przyznaję, że kakaowy kruche ciasto z sernika królewskiego było dla mnie inspiracją. Tofurnik królewski z 2015 nie jest najprostszym ze wszystkich, które znajdziecie na moim blogu, bo przygotowywałam go z użyciem aquafaby Wymaga pewnego doświadczenia i wyczucia w pieczeniu. Natomiast dzisiejszy przepis na tofurnik mango jest dużo prostszy i ze spokojem może być to pierwszy tofurnik w Waszym życiu. Zapewniam Was, że sobie poradzicie z wyzwaniem.
W Poznaniu minął rogalowy szał, czyli święto, a dokładnie imininy jednej z głównych ulic miasta – Święty Marcin, co dla mnie zawsze jest znakiem, że bez krępacji mogę rozpocząć sezon świąteczny. W ogóle cieszę się, że mieszkam w miejscu, gdzie w Dzień Niepodległości świętuje się przede wszystkim kolorowym korowodem i jedząc rogale z białym makiem. To pozytywne i budujące. Po 11 listopada już legalnie znoszę z piwnicy ozdoby świąteczne i zaczynam gotować potrawy, które kojarzą mi się ze świętami i które mogę zaproponować Wam do zaserwowania na wigilijnym czy świątecznym stole. Z reguły jest tak, że kiedy przychodzą święta ja jestem tak przejedzona tymi wszystkimi potrawami, że wcale już nie mam ochoty na nic typowo świątecznego, ale cóż – takie uroki blogowania. Lubię ten czas, bo pozwala mi przetrwać dość ponury czas listopada i grudnia, kiedy przez większość dnia jest po prostu ciemno… W tym roku obok przepisów pojawi się jedna recenzja oraz pomysły na prezenty. Dużo treści będzie też na moim instagramie, którego zamierzam trochę resuscytować, bo przez ostatnie lata poszedł w odstawkę na rzecz mojego drugiego profilu. Część treści będzie się pokrywać z blogiem, ale sporo miłego kontentu znajdzie także tam, więc zapraszam.
Moja kuchnia, mój plac zabaw 