puree – Moja kuchnia, mój plac zabaw

_DSC0016

Dzisiejszy przepis na różowe zawijańce drożdżowe, powstałe dzięki inspiracji recepturą z niezwykle pięknego bloga Candy Company, to ciastka niezgody. Kiedy ich zdjęcia zaczęły pojawiać się na moich profilach społecznościowych, odbiorcy i odbiorczynie moich publikacji natychmiast ruszyły z odsieczą – „wyglądają obrzydliwie jak mięso”. Podzielili się na tych, którzy wiedzą w nich mięso i na tych, którzy dopatrują się w nich odchodów jednorożca. Ja sama poczułam się tak, jakbym właśnie zdradziła swój weganizm. Jakbym co najmniej pochłonęła jakieś zwierzę. Z tym, że ja nie widziałam w nich mięsa… Może dlatego, że jest to dla mnie zbyt odległy i abstrakcyjny temat? A może dlatego, że ostatnie mięso z jakim miałam bezpośrednio do czynienia było ludzkie mięso, zatopione w formalnie na zajęciach z anatomii? No dobra jeszcze na medycynie sądowej i praktykach wakacyjnych też się napatrzyłam na ludzką tkankę mięśniową, dziękując wówczas losowi szczególnie za bycie weganką. W końcu ta zwierzęca – ptaków czy ssaków, które większość jada, nie różni się specjalnie od ludzkiej.

Mam nadzieję, że nikt po tym wyznaniu nie puścił pawia na monitor. Gwoli ścisłości – szalenie szanuję zwłoki osób, które oddały swoje pośmiertne ciało do uczelnianych prosektoriów, umożliwiając studentom i studentkom naukę. Kształcą kolejne pokolenia lekarzy. Czytaj dalej „Różane drożdżówki niezgody. Wegańskie zawijańce z konfiturą z płatków róży” →

Ostatnio przeżywam fazę na domowe i baaardzo zimowe jedzenie. Trudno się temu dziwić, skoro temperatura spadła dobrze poniżej zera i nawet Poznań pokrył śnieg. Skąpo, bo skąpo, ale zawsze. O tej porze roku jedzenie ma być rozgrzewające i aromatyczne. Oczywiście też proste i sycące, bo komu by się chciało gotować godzinami. Lepiej jest się położyć po kocem z książką i czytać książki i prasę medyczną, na co zawsze mam za mało czasu. Idealnie wpasowała się w wymogi szybkiego i prostego dania moja chana masala, ale prezentowane dziś shepherd’s pie nie jest wcale gorsze. Fakt, nieco bardziej pracochłonne, bo aby przygotować zapiekankę pasterską będziecie potrzebować więcej niż jednego garnka, ale to chyba cała trudność, jaka wiąże się z przygotowaniem tego dania. Gwarantuję Wam, że warto podjąć wyzwanie i spróbować słynnego angielskiego wynalazku choć raz w życiu. Zapewniam, że jak wypróbujecie jej raz, będziecie wracać do tego przepisu. Tak naprawdę inspirując się moją recepturą, możecie przygotować ją z resztek: zalegającego sosu pomidorowego wymieszanego z marchewką cz innym warzywem korzeniowym, ulubionym strączkiem czy tofu. Na wierzch możecie zrobić puree z ziemniaków sprzed dwóch dni. I tak z resztek z obiadu z całego tygodnia wyczarowujecie nowe danie i nic nie marnujecie. Shepherd’s pie to taki czyściciel lodówki. Przyznaję, nie jest to danie urodziwe, którym możecie zachwycić znajomych na imprezie, bo farsz nie do końca się trzyma i trochę rozbryzguje po talerzu, ale jest za sycące i aromatyczne, a przecież o to w styczniowym jedzeniu chodzi. Omal się nie wykończyłam próbując zrobić mojej zapiekance w miarę ładne zdjęcia, w każdym razie takie, które bardziej zachęcą niż zniechęca do spróbowania przepisu. Mam nadzieję, że skutecznie i spróbujecie mojego przepisu, a potem na bazie tej jednej receptury stworzycie własne milion wersji. Czytaj dalej „Shepherd’s pie, czyli wyśmienita zapiekanka pasterska” →