Mój weganizm trawa już kilkanaście lat i od całkiem dawna przyrządzam sobie od czasu do czasu tofucznicę. Przez lata danie to bardzo ewoluowało w mojej kuchni zmieniając strukturę, dodatki i tym podobne. Po raz pierwszy na recepturę na tofucznicę trafiłam lata temu na stronie puszka.pl wprawiając w zachwyt mojego ówczesnego chłopaka. Niedługo potem odkryłam czarną sól, którą przywiozłam sobie z wyjazdu do Barcelony. Zwyczaj przywożenia z podróży przypraw zaczęła się w moim przypadku już w gimnazjum, kiedy z obozów z Włoch przywoziłam makarony, przyprawy i słodycze. Przez te wszystkie lata nic się zmieniło i nawet z wyjazdu do Filadelfii przywiozłam masę przypraw dzięki, którym mogę z powodzeniem odtwarzać moje ulubione potrawy kuchni amerykańskiej.
Choć tofucznica gości na moim stole od lat i regularnie, między innymi dlatego, że jest prosta i szybka w przygotowaniu, nigdy nie należała to moich ulubionych dań, czyli takich, na które mam zawsze ochotę.
W trakcie pobytu w USA na instragrmie Isy Moskowitz podpatrzyłam w jaki sposób ona przyrządza tofu scramble, czyli po polsku tofucznicę i to było olśnienie. Mam wrażenie, ze ostatnie kilkanaście lat żyłam w błędzie. Dlaczego? Bo usilnie starałam się, aby tofucznica smakiem i konsystencją przypominała jajecznicę. Co za błąd! Po pierwsze kuchnia roślinna jest dobra sama w sobie i najlepsza, kiedy niczego nie udaje. Po drugie proste rozwiązania zawsze są najlepsze i góra dodatków nie zawsze uczyni nasze danie najlepszym.
Żeby zrobić dobrą tofucznicę potrzebujemy przede wszystkim dobrej jakości tofu. Najlepsze oczywiście wyhaczycie na wagę lub w takich dużych 400-500g opakowaniach w sklepach azjatyckich. Od biedy te dostępne w Biedronce i Lidlu też mogą być, choć nie rozumiem co to za pomysł, aby pakować tofu w takie małe opakowania. Kolejną ważną sprawą są płatki drożdżowe, nie nie łyżeczka czy łyżka, ale konkretna ilość. Dla mnie sposób Isy na tofucznicę całkowicie zmienił moje podejście do tego dania. Jem ją teraz chętniej i z dużo większą przyjemnością. Głównie dlatego, że jest tofucznicą, a nie daniem, które za siłę stara się naśladować jajecznicę.
Składniki:
- ok. 400 g tofu naturalnego
- 2 łyżki oleju
- 1/4 szklanki płatków drożdżowych
- 1/2 łyżeczki tymianku
- 1/2 łyżeczki kurkumy
- 2 łyżki cebuli w proszku ( onion powder) – można wykorzystać cebulę w płatkach (suszoną) i zmielić ją w moździerzu lub młynku do kawy na proszku
- 1 łyżeczk granulowanego czosnku (lub zamiast zwykłej soli użyć czosnkowej)
- do smaku:sól ( może być czarna – kala namak, pieprz)
Na patelni rozgrzewamy olej. Tofu kruszymy raczej na większe niż mniejsze kawałki. Na pewno nie robimy tego widelcem, praską, tłuczkiem czy innym urządzeniem mającym rozdrobnić tofu na malutkie kawałeczki. Najlepiej spójrzcie na zdjęcie i zobaczcie o co chodzi:
Kawałki tofu smażymy przez około 10-15 minut na średnim ogniu, mieszając raz po raz, aby równomiernie tofu nabrało złotego koloru. Dodajemy płatki drożdżowe, kurkumę, tymianek, czosnek, cebulę lub sól sól czosnkową. Mieszamy. Opcjonalnie dodajemy 2-3 łyżki wody, aby łatwiej rozprowadzić przyprawy. Nadmiar wody odparowujemu. Doprawiamy do smaku solą i pieprzem. Podajemy z pieczywem i warzywami.
TIP : często zanim dodam do tofu przyprawy, wsypuję garść posiekanego jarmużu.
Moja kuchnia, mój plac zabaw 
Wygląda trochę bardziej jak kawałki kurczaka na kanapkę niż jajecznica.
Ps. That said… Zgadzam się z podejściem, że kuchni roślinna nie musi podrabiać kuchni tradycyjnej. Może iść swoją własną ścieżką.
PolubieniePolubienie
Tylko co z tego, że tofucznica wygląda jak jajecznica skoro nie smakuje? Co innego just egg – just egg jest spoko chociaż wyglądem i strukturą przypomina jajecznicę. Smakiem podobno nie, ale ja już tego nie umiem ocenić po tych kilkunastu latach bez jajek.
PolubieniePolubienie